ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΡΦΑΡΑΔΕΣ ΒΡΗΚΑΝ ΤΟΥΣ ΑΡΦΑΡΑΙΟΥΣ -του Θεόδωρου Δημ.Λαφαζάνου

    Γρίφος φαίνεται αλλά δεν είναι. Αρφαράδες είναι εκείνοι, που φέρουν το επώνυμο Αρφαράς και Αρφαραίοι είναι οι κάτοικοι του χωριού Αρφαρά. Κάποτε οι μεν αγνοούσαν τους δε και αντίστροφα. Αλλά ο γρίφος δεν λύνεται, χωρίς αναδρομή στις αρχές του δέκατου έβδομου αιώνα. 

   Ένας Αρφαράς, τσοπάνος από την Ήπειρο, η οποία τότε κατέβαινε μέχρι την Ακαρνανία, έφθασε με το κοπάδι του στο βουνό, λίγο πιο πάνω από την Πολιανή και δημιούργησε έναν οικισμό, ο οποίος φέρει το όνομά του μέχρι και σήμερα. Έπειτα δεν ξανακούστηκε, δεν άφησε απογόνους, σε σημείο που να αμφισβητείται η ιστορικότητα της παράδοσης αυτής. Οι κάτοικοι του οικισμού κατέβηκαν προς τον κάμπο στον σημερινό μεγάλο οικισμόν και στη δεκαετία του 1980 είχαν μία καλή ομάδα βόλεϋ. 

   Σε μία γενική συνέλευση της Ομοσπονδίας Βόλεϋ Ελλάδας, που έγινε στη Σπάρτη, την Τοπική Επιτροπή Μεσσηνίας εκπροσώπησε ο αρφαραίος Γεώργιος Δημ. Μπούρας, φανατικός φίλαθλος, ο οποίος μάλιστα είχε πρόσφατα επιστρέψει από την Αυστραλία. Κάποια στιγμή ο Πρόεδρος της Συνέλευσης ρώτησε τον Μπούρα «πώς πάει το Αρφαρά». Το άκουσε ο εκπρόσωπος της Τοπικής Επιτροπής Ρόδου, ο οποίος νομίζοντας ότι ο Μπούρας λέγεται Αρφαράς, του είπε «κι’ εγώ Αρφαράς λέγομαι και ο πρόγονός μας πήγε στα Δωδεκάνησα (Σύμη) από ένα χωριό της Μεσσηνίας». 

   Ξαφνιάστηκε ο Ροδίτης, ονόματι Σωτήρης Αρφαράς, όταν πληροφορήθηκε ότι υπάρχει χωριό με το επώνυμό του, ζήτησε να τον πάνε σ’ αυτό και φιλοξενήθηκε από τους Αρφαραίους. Στις συζητήσεις ανέφερε την παράδοση της οικογένειάς του, ότι ο γενάρχης τους ήταν τσοπάνος στα ορεινά της Μεσσηνίας και εγκαταστάθηκε στο σημείο, που ανακάλυψε νερό, από ένα τραγί, που βγήκε από τα βάτα με βρεγμένο μουσούδι. Έπειτα, μη υποφέροντας την καταπίεση του τούρκου αγά, έφυγε οικογενειακώς με ένα καΐκι για τη Σύμη των Δωδεκανήσων. 

   Βεβαιώθηκαν έτσι οι Αρφαραίοι ότι υπήρξε ο οικιστής Αρφαράς, δεδομένου ότι και οι ίδιοι διατηρούσαν την παράδοση για το τραγί με το βρεγμένο γένι. 

   Οι απόγονοι του Αρφαρά έφυγαν από την Σύμη και βρίσκονται στην Ρόδο, στην Αθήνα, ίσως και αλλού. Οι Αρφαραίοι από τον ορεινό οικισμό τους, ο οποίος το 1700 αριθμούσε εκατόν τριάντα δύο κατοίκους, μετά το 1830 κατέβηκαν στον σημερινό οικισμό, ο οποίος στις αρχές του εικοστού αιώνα αριθμούσε δύο χιλιάδες κατοίκους αλλά και σήμερα υπερβαίνει του χίλιους διακόσιους. 

   Οι Αρφαραίοι γνώρισαν από ένα τυχαίο γεγονός τους Αρφαράδες μετά από τριακόσια ογδόντα χρόνια περίπου. Τελικά όλες οι απορίες λύνονται. 

Θεόδωρος Δημ. Λαφαζάνος