ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΗΜ.ΜΩΡΑΓΙΑΝΝΗΣ(1938-2023)-- ΤΟΥ Θ.Δ.ΛΑΦΑΖΑΝΟΥ

 ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΗΜ. ΜΩΡΑΓΙΑΝΝΗΣ 

   Ένας ακόμα φίλος και συμμαθητής στο Δημοτικό, έφυγε απ’ τη ζωή ανήμερα στη γιορτή του Προφήτη Ηλία. Ο Γιώργης γεννήθηκε το 1938 και ήταν γιος του Δημητράκη Μωραγιάννη, ενός πολύ πιστού χριστιανού, ο οποίος ήταν και βοηθός ψάλτη. Δεν προχώρησε στα γράμματα. Έμεινε με τις γνώσεις του Δημοτικού και όσες άλλες απέκτησε από την ανάγνωση των λειτουργικών βιβλίων της Εκκλησίας και πολλών θρησκευτικών βιβλίων. 

   Νωρίς έγινε ψάλτης πρώτα σε διπλανά χωριά και έπειτα για πολλά χρόνια στο Αρφαρά, μέχρι που αδυνατούσε πλέον να ψέλνει κανονικά και παρέμεινε ως βοηθός. Εργάστηκε σκληρά στη ζωή του και απέκτησε τρεις κόρες και έξι εγγόνια. Όταν παντρεύτηκε αγόρασε το σπίτι των Καραίων, κοντά στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία. 

   Ήταν φίλος ο Γιώργης και ο θάνατός του με λύπησε. Κάναμε παρέα, ψέλναμε μαζί στους Αγίους Θεοδώρους και στα εξωκκλήσια, πίναμε τακτικά μαζί τον καφέ μας. Τελευταία φορά συμψάλλαμε στον Άγιο Κωνσταντίνο κατά τη γιορτή των Αγίων Αναργύρων, εκείνος λίγο, επειδή δεν ένοιωθε καλά στο λαιμό του. Είχε αναπνευστικά προβλήματα. 

   Ο Γιώργης φρόντιζε ανιδιοτελώς το μοναστηράκι του Προφήτη Ηλία, ιδίως από τότε που πέθανε και η τελευταία μοναχή. Και ο Προφήτης Ηλίας τον πήρε στον ουρανό ανήμερα της γιορτής του. Την ώρα της λειτουργίας ακούστηκε το ασθενοφόρο, που τον πήγε στο Νοσοκομείο και το βραδάκι πέθανε. Τον πήρε για να μην ταλαιπωρηθεί κλινήρης και κλεισμένος στο σπίτι. Κακό πράγμα ο αιφνίδιος θάνατος, αν και μερικές φορές καταλήγει να είναι λυτρωτικός. 

   Με τον Γιώργη συζητούσαμε το ενδεχόμενο του πρόωρου θανάτου μας, ήταν υπομονετικός και τα άφηνε όλα στα χέρια του Θεού. Έφυγε για την άλλη ζωή πιστός και αγωνιζόμενος κι’ αυτό πρέπει να παρηγορεί τη σύζυγό του Κατίνα, τις κόρες και τα εγγόνια του. 

Ας είναι αναπαυμένος. 

Θεόδωρος Δημ. Λαφαζάνος