Νεκρολογία «Ο Γιάννης του Σβώλου» Ιωάννης Γεωργίου Λαφαζάνος
Έτσι τον αποκαλούσαμε με το ψευδώνυμο του πατέρα του, του Μπαρμπα Γιώργη του Σβώλου, ο οποίος μόνο με αυτό το όνομα έζησε τη ζωή του. Πολύ μικρός ο Γιώργης ενώ καθόταν στο παραγώνι για να ζεσταίνεται, είχε τόσο πολύ μαζευτεί, ώστε ο θείος του ο δάσκαλος τον αποκάλεσε σβώλο (δηλαδή μικρό βόλο από χώμα). Του έμεινε σαν δεύτερο όνομα, όπως και του δικού μου πατέρα, που ελάχιστοι τον αποκαλούσαν δημήτρη, ενώ οι περισσότεροι Τζίρο. Όπως όπως έπαιζαν μικροί ο Σβώλος και ο Τζίρος, έτσι έμελλε να παίζουν μαζί και τα παιδιά τους, ο Γιάννης του σβώλου και ο Θεοδωράκης του τζίρου.
Ο Γιάννης γεννήθηκε στις 3 του φλεβάρη το 1939, περίπου 40 ημέρες μετά από εμένα, που με πρόλαβε το 1938. Μαζί μεγαλώσαμε στα Λαφαζάναΐκα, μαζί στο Δημοτικό και για λίγο στο Γυμνάσιο. Έπειτα πήρε ο καθένας το δρόμο του. Ο Γιάννης βοηθούσε τον πατέρα του στο καφενείο, εργάστηκε σε ξενοδοχείο στην Αθήνα και τελικά μετανάστευσε στην Αυστραλία. Επέστρεψε και δημιούργησε οικογένεια. Ασχολήθηκε ως ειδικός τεχνίτης οικοδομών και ως οδηγός και ιδιοκτήτης ταξί.
Ποτέ δεν εγκατέλειψε το χωριό και τη γειτονιά που γεννήθηκε. Παρέλαβε το μικρό σπίτι που είχε αγοράσει ο πατέρας του, το ανακαίνισε και το μεγάλωσε, δημιουργώντας έναν καλό κήπο εκεί που κάποτε ήταν ξερότοπος.
Στις 13/07/2024 κατέβηκε με την οικογένειά του στο χωριό, έχοντας σκοπό να μείνει όλο το καλοκαίρι, όπως συνήθιζε, αλλά ο χάρος του χτύπησε ξαφνικά τη νύχτα την πόρτα.
Θάνατος αιφνίδιος και οδυνηρός για την οικογένειά του, που έτυχε να είναι όλη παρούσα τις τελευταίες στιγμές του.
Η τόσο καλή σύζυγος του και τα 2 υπέροχα παιδιά του θλίβονται αλλά πρέπει να θυμούνται:: ο Γιάννης υπήρξε εργατικός και τίμιος, καλός οικογενειάρχης, καλός συγγενής και γείτονας.
Έτσι πρέπει να τον θυμόμαστε όλοι. Ήδη βρίσκεται στον ουρανό και θα έχει συναντήσει τους γονείς και τα αδέλφια του, τον μικρό Ηλία που έφυγε 8 χρονών, την Ευγενία και τον Αντώνη.
Εύχομαι καλή ανάπαυση στην ψυχή του. Γεννήθηκε μετά από εμένα, αλλά έφυγε πρώτος. Κανένας δεν γνωρίζει τις βουλές του θεού.
Θεόδωρος Δημ.Λαφαζάνος