ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΣ απο τον Ιατρο ΓΙΑΝΝΗ ΑΛ. ΛΑΦΑΖΑΝΟ

Από το χρονολόγιο του Συμπατριώτη μας Ιατρού Γιάννη Αλ. Λαφαζάνου

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩΝ
Η γνωριμία μου με τις Απόκριες εγινε κάπου στα μεσα της δεκαετίας του 60 στο σπίτι της γιαγιάς στη ράχη ,οπως ελεγαν τη γειτονιά της στο χωριό μου
Μας είχε πάει εκεί η μάνα προκειμένου να βοηθήσει το πατέρα μου στο εμπορικό μαγαζί που διατηρούσε και να μην έχει το μυαλό της σε μένα και την Ελένη ,το τι θα φάμε και πως να κοιμηθούμε νωρίς
Καθόμαστε λοιπόν δίπλα στο τζάκι οπου σιγόκαιγε η φωτιά περιμένοντας να κάνει την απαραίτητη θράκα για να ψηθούν οι φέτες απο το χωριάτικο ψωμί.Στο τοίχο στην καμινάδα κρεμόντουσαν τα λουκάνικα που ειχε φτιάξει με το παππού μετα τις γουρουνοσφαξιές της περασμένης εβδομάδας.Μετα ακολουθούσε η ιεροτελεστία με το λαδι και την ζαχαρη που εβαζε επάνω στη φέτα και γλείφαμε τα δαχτυλά μας.Επική η απαντησή της στο κλασσικό ερώτημα που της απηύθυνα εγώ απο νωρίς το απόγευμα:
⁃ Γιαγιά τι θα φάμε το βράδυ;
-Εχει ο Θεός Γιαννη μου ,απαντούσε η Παναγιώτα ,η grandmother ,οπως την φώναζα ως απόφοιτος της πρωτης τάξης των αγγλικών στα φροντιστήρια του Στρατηγάκη.Εκεινο τον Θεό πραγματικά ηθελα να του σφίξω το χέρι ,γιατι οταν έψαχνα το φτωχικό τους για λιχουδιά δεν υπήρχε "σάλιο"
Και πραγματικά πάντα βρισκόταν και μάλιστα κάθε φορά και πιο νόστιμο.Τι γλυκειές αλχημείες ,μιλφέιγ,σοκολατίνες και blackforest?Αυτή η γλύκα που εισπράτταμε εκείνα τα βράδια στη ράχη με το φαγητό εμειναν αλησμόνητα.Αργότερα κατάλαβα τι έβαζε στη φέτα του ψωμιού.Αγάπη,πραγματική ανιδιοτελή αγάπη που δεν αγοράζεται ,δεν νοικιάζεται μόνο σου δίνεται αν είσαι "εκεί "που πρέπει τη στιγμή που ρέει
Ενα τέτοιο βράδυ ,Τσικνοπέμπτης θαρρώ ακούστηκε μια γυναικεία φωνή ,ενώ χτυπούσε την ξύλινη αυλόπορτα
⁃ Κυρ Παναγιώτα,κυρ Παναγιώτα
⁃ Ποιος είναι μωρέ ,απάντησε η γιαγιά
⁃ Ελα να μου ανοίξεις ,σου φέρνω κάτι κηπευτικά απο τη κόρη σου τη Βάσω απο τη Καλαμάτα
Προχώρησε προς την αυλόπορτα και ανοιξε το σύρτη ενω εμείς με την αδελφή μου την ακολουθούσαμε απο περιέργεια.Εγώ για να είμαι ειλικρινής σαν φοβιτσιάρης που ήμουν τρόμαξα όταν στη θέα της ανοιχτής πολρτας φάνηκε μια ψηλή σιλουέτα με ένα ασπρο ριχτο σεντόνι και άσπρα μαλλιά
⁃ Ποιος είσαι μωρέ του λόγου σου ,ειπε ατάραχη η γιαγιά και πήγε να την πιάσει απο τη μέση
⁃ Γαργαλιέμαι ,μην με πασπατεύεις θειά και έχω τα "ρούχα μου" απάντησε ο μασκαράς και προχώρησε μεσα προς το σπίτι γελώντας
⁃ Ελα κόπιασε να σε φιλέψουμε τίποτα,έχω τα παιδιά της κόρης μου της Μαρίας εδώ
⁃ Τα γνωρίζω απαντησε η ένρινη φωνή
Πρέπει να ομολογήσω οτι στη θέα του πισωπλάτησα και έτρεξα να χωθώ στη κάμαρα.Πολύ αργότερα βγάζοντας το σεντόνι και τα ασπρα μαλλιά μου φανερώθηκε χαμογελώντας ο Ηλίας ,ενας αγαπητός γείτονας που τον είχα πολλές φορές συναντήσει στο εμπορικό του πατέρα .Ηταν ο πρώτος μασκαράς που θυμάμαι και απο εκείνη τη χρονιά γνωρίστηκα με ενα κομμάτι του εαυτού μου που κάθε χρονιά δοκίμαζε "νέα πρόσωπα " μαζί με χορό και κέφι ανελλιπώς
Συνοδοιπόροι τις Απόκριες ήταν στα Σαββατα της κρεατινής και της τυρινής που πηγαίναμε στου κουμπάρου του Χρήστου στη Σκόμαρα και στου Σακκά αντίστοιχα οι γονείς μου.Ο πατέρας του άρεσε ο χορός ιδιαίτερα το ζειμπέκικο και καλούσε τη τραγουδίστρια στο τραπέζι για μια prive εκτέλεση με τιμημα τα αντίστοιχα κατοστάρικα.Γλεντζές σαν "ναυτικός "έβγαινε σπάνια ,αλλα τις Απόκριες τις τιμούσε και μαζί του η μάνα μου που ακούραστη ξεχνούσε να κατέβει απο τη πίστα τιμώντας τα καλαματιανά και τα νησιώτικα.Σχεδόν πάντα την παρέα μας πλαισιωνε ο Σβόλος ,αγαπητός αδελφός του πατέρα κια γνωστός μπον βιβέρ,ανοιχτόκαρδος και πάντα με το καλό λόγο.
Εκείνο που δεν συμμετειχαμε ήτανε οι φωτιές και ο χορός στη ρούγα τη Κυριακή και το πέταγμα του αερόστατου ή το πέταγμα του χαρταετού τη Καθαρά Δευτέρα. Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω το λόγο ,αλλα η διασκέδαση και η οικογενειακή έξοδος μας τις υπόλοιπες μερες γέμιζε τη παιδική ζωή και αργότερα και με αναμνήσεις και νοσταλγία την ενήλικη .
Για αυτό φροντίζουμε να τις επαναλαμβάνουμε οσο μπορούμε και σήμερα .Ενδεχομένως να μην έχουν εκείνη τη μυρωδιά του χωριάτικου ψωμιού στα κάρβουνα ή την προχειρότητα της μεταμφίεσης του Ηλία ή το φόβο που ένιωθα μην παρεξηγηθεί η μάνα μου όταν κατέβαζε ο πατέρας μου τη χορεύτρια στο τραπέζι ,αλλά κάποια γεγονότα της εποχής εκείνης καλά κρατούν μέχρι τώρα
Μέχρι να μπεί η Σαρακοστή και να αφήσουμε πίσω τη μάσκα, οπως βιάζονται πολλοί και να δούμε ,τι άλλο τη χαρά που έρχεται μετα το χορό και το γλέντι και οδηγεί κατευθείαν στο γολγοθά πριν το Πάσχα .
Διασκεδαση ,χορός τις Απόκριες ,χαρά και ευτυχία τη Σαρακοστή με ανάσταση στο τέλος της
Καλη ανάσταση και υγεία σε όλους με το κορωνοιό αποκλεισμένο στα εργαστήρια
Εκεί είναι η θέση του ,εκεί θα γεννηθεί και το αντίδοτο του
Μόνο αγάπη υπάρχει!