ΑΞΕΧΑΣΤΟΙ ΑΡΦΑΡΑΙΪΚΟΙ ΤΥΠΟΙ Ο ΠΑΓΙΟΣ (Παναγιώτης Βασ. Μπούρας) -του Θεόδωρου Δ.Λαφαζάνου

 

   Ένας πολυτάλαντος αρφαραίος ήταν ο Παγιός, ο οποίος γεννήθηκε το 1904. Παντρεύτηκε την Αγγελική Τσάκωνα από το Πλατύ κι’ έσμιξαν δύο άνθρωποι, που το χιούμορ και η ευχάριστη διάθεση ξεχείλιζε και δεν ξέρεις ποιός από τους δύο μετέδωσε περισσότερο στα έξι παιδιά τους τον ίδιο χαρακτήρα. Αποκορύφωμα όλων ο γιος τους Παύλος, που έγινε μεν σπουδαίος επιπλοποιός αλλά θα αναδεικνυόταν περισσότερο, αν εξασκούσε επαγγελματικά την ικανότητά του, ως κωμικού ηθοποιού, με τις αυθόρμητες ατάκες του. 

   Το όνομα του Παγιού ήταν Παναγιώτης και από παραφθορά (Παναγιώτης, Παγιώτης, Παγιός) προέκυψε το Παγιός, με το οποίο τον αποκαλούσαν όλοι. Έμαθε την τέχνη του ξυλουργού κοντά στον Δημήτριο Ιωαν. Αρμένη, πατέρα του γνωστού μας ψάλτη Γιώργη. Με τη σειρά του ο Παγιός έμαθε την τέχνη στον Γιώργη και τον έκανε συνεταίρο του. Εκτός από τα ξυλουργικά έκανε όλες τις σχετικές οικοδομικές εργασίες, όπως όλοι οι μάστορες της εποχής του, που τους αποκαλούσαν μαραγκούς. Ο Παγιός όμως θεωρούσε τον εαυτό του πιο εξειδικευμένο τεχνίτη και προτιμούσε τον όρο «τέκτων» τον οποίο και σημείωνε πάνω σε ορισμένα έργα του.

   Ήταν και δεξιός ψάλτης στους Αγ. Θεοδώρους από το 1947 που έφυγε ο Γεώργιος Καπράλος μέχρι το 1978. Έχοντας το μικρόβιο των περισσότερων ιεροψαλτών, δύσκολα παραδεχόταν άλλον καλύτερό του. Κάποτε που τραγουδούσε η Μαρία Κάλλας στην Επίδαυρο, ο αριστερός ψάλτης είπε μισοαστεία-μισοσοβαρά «να την είχαμε αυτή στο ψαλτήρι» κι’ ο Παγιός απάντησε στο ίδιο ύφος «ας έρθει να την βγάλω σέκο». Του άρεσε να λέει ότι ρυθμίζει τη φωνή του με εκείνη του Δεσπότη Χρυσόστομου Δασκαλάκη. Οι δύο αυτές δεξιότητές του, του τεχνίτη και του ψάλτη, τον έκαναν να δέχεται εύκολα τους σχετικούς επαίνους. 

   Το χιούμορ του Παγιού ήταν πηγαίο, μπορούσε να κάνει ευχάριστη την ατμόσφαιρα και να προκαλεί το γέλιο είτε εργαζόταν είτε βρισκόταν στην γειτονιά είτε στο καφενείο. Πριν την Κατοχή αλλά και κατά τη διάρκειά της είχαν δοθεί θεατρικές παραστάσεις στο καφενείο του χωριού από αυτοσχέδιους θιάσους και στο τέλος παρουσίαζαν μία κωμωδία με επικεφαλής τον Παγιό, ο οποίος προκαλούσε ασυγκράτητα γέλια. 

   Ο Παγιός αντιπαθούσε τους πολιτικούς μηχανικούς, όταν αυτοί επενέβαιναν σε λεπτομέρειες κατά την εκτέλεση ενός έργου. Μας είχε διηγηθεί το εξής περιστατικό, στο οποίο διακρίνεται και χιούμορ και κάποια υπερβολή. Για να φτιάξουν μία τσιμεντένια σκάλα ο μηχανικός είπε ότι θα χρειαστούν δώδεκα τσουβάλια τσιμέντο, ενώ ο Παγιός είπε δωδεκάμισυ και δύο διπλώχτρες (οι δύο χούφτες ενωμένες και τεντωμένες). Όταν έφτασαν στο τελευταίο σκαλοπάτι δεν έφτασαν τα δώδεκα τσουβάλια και ο Παγιός είπε «φέρτε τώρα και το μισό που σας έλεγα αλλά και τις δύο διπλώχτρες» κι’ έτσι, κατά τη διήγηση του Παγιού, γέμισε το σκαλοπάτι.

   Στα τελευταία του χρόνια ο Παγιός, απόμαχος πλέον, καθόταν στο καφενείο, εμείς οι νεώτεροι τον κεντρίζαμε να αναφερθεί στα παλαιά και το έκανε με ευχαρίστηση. Ο Παγιός πέθανε το 1985 σε ηλικία 81 ετών.

                                                                                                               Θεόδωρος Λαφαζάνος