Νεκρολογία- ''Ο Γιώρης του Παγιού'' (Γεώργιος Παν.Μπούρας)- Του Θεόδωρου Δημ. Λαφαζάνου

 ''Ο ΓΙΩΡΗΣ ΤΟΥ ΠΑΓΙΟΥ''

(Γεώργιος Παν.Μπούρας)-Νεκρολογία

Μέσα στον Δεκαπενταύγουστο χάσαμε τον ''Γιώρη του Παγιού''. Η κακή είδηση μας ήρθε από τα Τρίκαλα Θεσσαλίας, όπου έμενε μόνιμα ο Γιώργος με την οικογένεια του, ανήμερα του Σωτήρος, την ώρα της θείας λειτουργίας. Βρισκόμουν επάνω στο στασίδι των ψαλτών, εκεί όπου ο πατέρας του Γιώργου έψελνε επί τριάντα περίπου χρόνια. Στο τέλος χτύπησε και η καμπάνα θλιβερά, δίνοντας το άγγελμα του θανάτου στο χωριό.

Ο πατέρας του, Παναγιώτης , ήταν γνωστός μόνο ως Παγιός. Η μητέρα του, Αγγελική(απο το Πλατύ Μεσσηνίας) γνωστή μόνο ως Πούλω, και ο ίδιος κατά την Αρφαρέίκη συνήθεια γνωστός ως Γιώρης, που είναι παραφθορά του Γιώργης. Και επειδή στο χωριό το όνομα Γιώργης Μπούρας είχαν αρκετοί, τον λέγαμε ο ''Γιώρης του Παγιού''.

Γεννήθηκε στο Αρφαρά το 1936 και ήταν το τέταρτο στη σειρά παιδί του Παγιού, μετά την Μαρία, τον Βασίλη και τον Παύλο, ακολούθησαν ο Κλεομένης και η Μελίτα. Μετά το Δημοτικό Σχολείο  ο Γιώργος φοίτησε στην Εμπορική Σχολή της Καλαμάτας και στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή της Αθήνας (ΑΣΟΕΕ). Έπειτα βρέθηκε στα Τρίκαλα και εργαζόταν ως οικονομικός προιστάμενος επιχειρήσεων, παντρεύτηκε εκεί ντόπια γυναίκα και δημιούργησαν μια ωραία οικογένεια. Η πρώτη κόρη Φιλόλογος, η δεύτερη Γιατρός Πνευμονολόγος και Ερευνήτρια και ο γιός Πολιτικός Μηχανικός. Απέκτησε και εγγόνια, έζησε 85 χρόνια και έφυγε νικημένος από υποκείμενο νόσημα , το οποίο πάλευε από πενταετίας και απο μία ξαφνική πνευμονία.

Διακρινόταν για το πηγαίο χιούμορ, που διακατείχε όλη την οικογένεια, πατέρα, μάνα και παιδιά. Τα αστεία του ήταν ηχηρά απο το Δημοτικό Σχολείο και έδινε πάντα την ευχάριστη νότα στην παρέα μας. Φίλος με όλους, αλλά από το Δημοτικό είχαμε σχηματίσει μια μικρή παρέα, εκείνος ,ο Παναγιώτης Κων.Λαγογιάννης, ο Γεώργιος Δημ.Μπούρας (Γογάκης), ο Γεώργιος Δημ. ιερέως Μπούρας, ο Χρήστος Στυλ.Μπούρας και εγώ. Το έτος 2000 φωτογραφηθήκαμε τέσσερις, εκείνος, εγώ, ο Παναγιώτης Λαγογιάννης και ο Γιώργης του παπαΔημήτρη, στο σπίτι του τελευταίου. Η φωτογραφία αυτή μπήκε στο βιβλίο μου ''ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ''.

Με τον Γιώργο μιλούσαμε τακτικά στο τηλέφωνο και ήθελε να μαθαίνει όλα τα νέα του χωριού, το οποίο επισκεπτόταν σπάνια λόγω οικογενειακών συνθηκών και αποστάσεως. Ήταν φανατικός αναγνώστης της ''ΗΧΟΥΣ ΤΩΝ ΑΡΦΑΡΩΝ'', η οποία φιλοξενεί την παρούσα νεκρολογία. Ζητούσε να του στέλνω ότι γράφω για το χωριό μας και το έκανα. Υποσχέθηκε ότι το φετινό καλοκαίρι θα ερχόταν στο Αρφαρά για τελευταίο προσκύνημα, αλλά τον πρόλαβε ο ξαφνικός θάνατος. Πρόσφατα του έστειλα τον τελευταίο φάκελο με τα δημοσιεύματα μου στην ΗΧΩ & στον ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ ΛΟΓΟ της Καλαμάτας. Περίμενα τηλεφώνημα του , ήλπιζα να συναντηθούμε στο χωριό, αλλά τίποτα δεν έγινε. Ούτε τα δημοσιεύματα μου πρόλαβε να διαβάσει, επειδή νοσηλευόταν. Έφυγε, μας στεναχώρησε και πιο πολύ την οικογένεια του. Μόνη αποζημίωση για όλους οι καλές μνήμες που άφησε πίσω του. Ο Θεός ας αναπαύει την ψυχή του.

                                                                Αρφαρά 10 Αυγούστου 2021

                                                                Θεόδωρος Δημ.Λαφαζάνος