ΜΝΗΜΕΣ ΜΙΑΣ ΑΛΛΗΣ ΑΘΗΝΑΣ από την κ. Αννα Ηλία Παπανικολάου (Συμβολαιογράφο)

Η κ.Ερωφύλη

Στην.παληά μου γειτονιά της Κυπριάδου στα Ανω Πατήσια με τους ολάνθιστους κήπους η κ. Ερωφύλη ξεχώριζε.
Ηταν μια μεσόκοπη γυναίκα απροσδιόριστης ηλικίας 60 ή 70 ετών? μελαχροινή.με εξωτική ομορφιά, σου θύμιζε , ας πούμε Σπανιόλα ή Κουβανή ,μπορεί και τσιγγάνα.
Αδύνατη με χαρακωμένη από τις έντονες ρυτίδες επιδερμίδα , φαινόταν.ότι είχε χορτάσει ζωή, με κανα δυό χρυσά δόντια να ξεπροβάλλουν μέσα από το χαμόγελό της,γιατί πάντα ήταν έξω καρδιά η Ερωφύλη.με δυό χρυσούς κρίκους μονίμως κρεμασμένους στα αυτιά της.
Είχε μιά μαγκιά αυτή η γυναίκα που την.έκανε ξεχωριστή..Μικρό παιδί ήμουν και τη θαύμαζα ,αισθανόμουν ότι την περιέβαλε μια αύρα ελευθερίας.
Όλοι οι γείτονες της περιοχής άντρες και γυναίκες την γνώριζαν, την.καλημέριζαν.και την .καλησπέριζαν οι πάντες, καλούσε στην αυλή της για καφέ, όποιον την.χαιρετούσε , βέβαια θαμώνες της αυλής της ήταν μόνο άντρες,οι γυναίκες σαν να την.απέφευγαν ίσως τις φόβιζε η όλη της προσωπικότητα ,βλέπεις άλλες εποχές άλλα τα ήθη..πάντως η μικρή γκαζιέρα της είχε μόνιμα τη θέση της στο τραπεζάκι της αυλής της και ήταν.πάντα σε ετοιμότητα για να ψήσει τον καφέ που κέρναγε μαζί με γλυκό του κουταλιού.σταφύλι παρακαλώ παραγωγής της.απλο την.κληματαριά της αυλής της.
Ζούσε με το Κωστάκη, έναν νεαρό,,?, ηλικίας 30 με 40 ετών , για να μην.πω απροσδιόριστης ηλικιας, αχαμνούλη και λίγο.. αγαθούλη που ψεύδιζε ελαφρώς,έλεγαν στη γειτονιά ότι ήταν γιός της, μπορεί όμως και να μην.ήταν.
Το σπίτι της ήταν μια χαμηλή φτωχική γωνιακή ,πάντα όμως φρεσκοασβεστωμένη με κεραμίδια μονοκατοικία με αυλίτσα όμως πνιγμένη στα λουλούδια, γερανια φρέζες και ζουμπούλια αγιόκλημα και γιασεμί που ευωδίαζαν τις Ανοιξες , φυτεμένα άλλα στα παρτέρια του μικρού της κήπου ,άλλα στις λιγες κεραμικές γλάστρες που διέθετε, τα περισσότερα όμως μέσα σε βαμένους με μπογιά ή όχι, τενεκέδες, πολύ συνηθιζόταν τότε, βλέπεις ο τενεκές ήταν.η οικονομική λύση, γιατί όλο και κάποιος θα υπήρχε στα νοικοκυριά ή θα τον.εύρισκες παραπεταμένο σε κανένα γειτονικό οικόπεδο.
Κάπου στην άκρη της αυλής της υπήρχε μιά μουριά που το καλοκαίρι γέμιζε μούρα κατάμαυρα μελωμένα και ζουμερά που συχνά μας κέρναγε αφού χαζέυαμε έξω από το συρματόπλεγμα της μάντρας της όλα τα πιτσιρίκια της γειτονιάς.
Α.!!!Είχε και πουλιά η αυλή της Ερωφίλης καναρίνια και καρδερίνες που φιλοξενούνταν σε μεγάλα κλουβιά που κρέμονταν με τσιγκέλια κάτω από την μεγάλη κληματαριά που τεντωνόταν πάνω από την αυλή της.
Ανακαλώ λοιπόν στη.μνήμη μου την Ερωφύλη να κάθεται κάτω από τον πυκνό ίσκιο της μουριάς της τα καυτά καλοκαιρινά μεσημέρια να μιλά με τα πουλιά της καπνίζοντας και πίνοντας τον.καφέ της.
Γιατί ήταν.πολύ θεριακλού η Ερωφύλη όποτε και να περνούσες έξω από το σπίιτι της την.έβλεπες να καπνίζει .και να απολαμβάνει τον καφέ της μόνη ή με παρέα.
Κάποιες φορές μόνο κάπνιζε κοιτώντας το κενό..καθισμένη στην.καρέκλα της χαμένη στις σκέψεις της.
Η μητέρα μου που ήταν.μοδίστρα την Ερωφύλη την είχε πελάτισα.
Κάθε εποχή λοιπόν η Ερωφύλη έπερνε παραμάσχαλα το ύφασμα και ανηφόριζε στο σπίτι μας για να το αφήσει για ράψιμο στη μητέρα μου.
Φρεσκομπανιαρισμένη λοιπόν ανέβαινε στο.μπαλκόνι μας και κανόνιζε τα της αμοιβής της μητέρας μου γιατί ήθελε να γνωρίζει τι θα πληρώσει για να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις της, όπως έλεγε
. Α όλα κι όλα ήταν και συνεπής αλλά και πολύ μπεσαλού η Ερωφύλη .Είχε μπέσα και λόγος της ήταν. συμβόλαιο.
Οταν λοιπόν μετά απο κανα δυό πρόβες της πήγαινα εγώ, πιτσιρίκι τότε, το φόρεμα έτοιμο ραμένο, πάντα μου έδινε το κατι τις μου για τα καλορίζικα και βέβαια σε έναν.φάκελο καλά κλεισμένο τα χρήματα για την αμοιβή της μητέρας μου.
Πολύ αργότερα έμαθα σπουδαία πράγματα για αυτήν.
Το σπίτι της στην.κατοχή ήταν σημείο συνάντησης μελών.της Αντίστασης, είχε φυγαδεύσει κόσμο ,ήταν και η ίδια .μέλος της Αντίστασης και μάλιστα στην..κατοχή είχε πάντα ένα κόκκινο φως στην εξώπορτά της έτσι για μπλόφα.
Ο Κωστάκης δεν.ήταν.παιδί της.αλλά παιδί κάποιας άλλης γυναίκας που πιθανόν πέθανε στην κατοχή και η Ερωφύλη, ανέλαβε το μεγάλωμά του.
Σπάνια..μιλούσε για τη ζωή της και ποτέ δεν.καυχιόταν.για ό,τι είχε προσφέρει στον αγώνα της Αντίστασης.
Η Ερωφύλη ήταν.. αντράκι κ, έτσι έχει χαρακτεί στη.μνήμη.μου,σαν μια υπέροχη ,ελεύθερη και ανεξάρτητη γυναίκα που πήρε τη ζωή στα χέρια της και συνέχισε έτσι μέχρι το θάνατό της.
Με τον.θάνατό της άλλαξαν όλα στη γειτονιά μας, η μικρή μονοκατοικία γκρεμίστηκε και στη θέση της ξεφύτρωσε μια πολυκατοικία .
Η Ερωφύλη όμως και το σπίτι της έχει μείνει στη.μνήμη μου να ζωντανεύει την.παληά γειτονιά μου!!!