ΙΑΤΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΗΛ. ΜΟΥΤΕΒΕΛΗΣ


Γεννήθηκε το 1888 στο Αρφαρά και πέθανε σε ηλικία 90 ετών το 1978, επίσης στο Αρφαρά. Είναι ο μόνος Αρφαραίος γιατρός, που δεν έλειψε από το χωριό μας, με εξαίρεση τα χρόνια των σπουδών και της στρατιωτικής θητείας.

   Πατέρας του ήταν ο ιερέας Ηλίας Παν. Μουτεβελής (1845-1926) και μητέρα του η Παναγιώτα Πέτρου Νιάρχου (1856-1954). Είχε έναν αδερφό, τον Πέτρο και πέντε αδερφές: την Βενετσιάνα, την Σταυριανή (ή Σταυρούλα), την Καλλιρόη, την Μαρία και την Άννα, όλες παντρεμένες, οι δύο στο Αρφαρά και οι άλλες αλλού. Ο ίδιος παρέμεινε άγαμος.

   Είναι γόνος της οικογένειας των Μουτεβελαίων (από τις μεγαλύτερες του χωριού), η οποία υπάγεται στον κλάδο των Γιαννηλαίων. Ο γιατρός ανήκει στην πέμπτη γενεά από την εμφάνιση του πρώτου Μουτεβελή, ο οποίο ήταν γιός (ή εγγονός) του Γιαννήλου.

   Και η μητέρα του γιατρού, το γένος Νιάρχου καταγόταν από τους Γιαννηλαίους, καθόσον ο πρώτος Νιάρχος ήταν εγγονός του πρώτου Μουτεβελή.

   Είναι γόνος ιερατικής οικογένειας. Ιερέας ήταν ο πατέρας του παπα-Ηλίας, ο αδερφός του πατέρα του παπα-Ιωάννης (Γεροοικονόμος), ο ο πρώτος εξάδελφος του πατέρα του παπα-Γιαννάκης Μουτεβελής, ο πρώτος εξάδελφός του Γεώργιος Κων. Μουτεβελή, αλλά και ο πατέρας της γιαγιάς του (από τη μητέρα του) Θεοδώρας, Δημήτριος Κορομηλάς από τον Άγριλο.

   Επίσης ο γιατρός ήταν θείος των αγιορειτών ιερομοναχών Θεοδοσίου και Συμεών Μουτεβελή και πρώτος εξάδελφος της πρεσβυτέρας του ιερέως Ιωάννου Κυρ. Νιάρχου.

   Φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού  μας με δάσκαλο τον αείμνηστο Δημήτριο Λίγουρη και στο Γυμνάσιο Καλαμάτας, από το οποίο απεφοίτησε το έτος 1909, σε ηλικία 21 ετών. Γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά πριν τελειώσει τις σπουδές στρατεύτηκε κατά τους Βαλκανικούς πολέμους των ετών 1912-1913 και πολέμησε στην Ήπειρο, φθάνοντας μέχρι το Αργυρόκαστρο, κρατώντας όχι το θερμόμετρο, αλλά το όπλο στο χέρι, όπως συνήθιζε να λέει χαριτολογώντας.

   Στον επόμενο πόλεμο της Μικράς Ασίας επιστρατεύτηκε, ως γιατρός πλέον και μετά το 1922 εγκαταστάθηκε στο Αρφαρά και άρχισε το ιατρικό λειτούργημα, αλλά δεν ήταν ούτε μόνος ούτε ο πρώτος Αρφαραίος γιατρός.

   Η εποχή των επιστημόνων γιατρών στο Αρφαρά είχε αρχίσει 50 χρόνια νωρίτερα, με πρώτο τον Γεώργιο Αναγν. Αλιφέρη, ο οποίος είχε καταγωγή από τη Βρωμόβρυση, αλλά είχε γεννηθεί το 1843 στο Αρφαρά, όπου και εγκαταστάθηκε ως γιατρός, πρώτα αυτός και αργότερα ο γιος του Αριστομένης. Έπειτα μετακόμισαν στην Καλαμάτα.

   Οι πρώτοι καθαυτό Αρφαραίοι γιατροί ήταν ο Νικόλαος Παν. Κάρτσωνας και ο Αντώνιος Ιω. Λίβας, οι οποίοι έμειναν για ένα χρονικό διάστημα στο Αρφαρά. Έπειτα ήρθαν ο Λεωνίδας Βέκκος και ο Χαράλαμπος Αδαμόπουλος, τους οποίους και βρήκε ο Γεώργιος Ηλ. Μουτεβελής, ενώ λίγα χρόνια αργότερα ήρθε ο Σωτήριος Γεωργακόπουλος. Οι δύο τελευταίοι ήταν, για πολλά χρόνια οι γιατροί του χωριού, μέχρι το 1948, οπότε ο Σωτήριος Γεωργακόπουλος έφυγε για την Αθήνα και παρέμεινε μόνος ο Γεώργιος Μουτεβελής, μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Το 1961διορίστηκε ως αγροτικός γιατρός στο Αρφαρά και για πρώτη φορά (μετά από 40 χρόνια) είδε λεφτά στα χέρια του όπως θα εξηγήσω πιο κάτω.

   Δεν γνωρίζω, αν είχε λάβει κάποια ειδικότητα, αλλά ήταν γιατρός για όλα. Στη νεκρολογία που έγραψε ο οδοντίατρος Σταμάτης Σκούληκας στην ΗΧΩ ΤΩΝ ΑΡΦΑΡΩΝ, μετά το 40νθήμερο μνημόσυνο του γιατρού (και δεν ήταν ο μόνος) αποκαλεί το γιατρό μας «παθολόγο, γυναικολόγο, καρδιολόγο, βοτανολόγο, φαρμακοποιό κλ.π.». Και είχε δίκιο, γιατί, ο γιατρός αντιμετώπιζε τα πάντα και επιπλέον χορηγούσε και ορισμένα φάρμακα πρώτης ανάγκης, ενώ παρασκεύαζε ορισμένα από βότανα. Στο «κλπ» του Σταμάτη θα προσθέσω και εγώ την ειδικότητα του μικροχειρουργού, καθόσον αντιμετώπιζε κατάγματα, τραυματισμούς μολύνσεις και αποστήματα, ενώ ήταν και νοσηλευτής, κάνοντας ο ίδιος τις ενέσεις και τις χαραχτές βεντούζες στα κρυολογήματα.

   Για τα δεδομένα της εποχής του και την έλλειψη των ειδικών εξετάσεων και ιατρικών μηχανημάτων, ο γιατρός Γεώργιος Ηλ. Μουτεβελής ήταν πολύ καλός γιατρός και, όπως έλεγαν, ήταν αυθεντία στις διαγνώσεις των ασθενειών.

   Συνεχίζω με στοιχεία για την εν γένει προσωπικότητα του γιατρού: 

  • Όπως προανέφερα ήταν άγαμος. Στήριζε ηθικά και οικονομικά τους συγγενείς του.
  • Ήταν αξιοπρεπείς, σοβαρός, λιγομίλητος, πιστός χριστιανός με ηθικές αρχές.
  • Ήταν ευφυής, διέθετε χιούμορ, χωρίς να προσβάλλει τους άλλους και είχε εν γένει κοινωνική μόρφωση.
  • Ήταν κοινωνικός αλλα όχι αργόσχολος. Συμμετείχε στις εορτές των συγγενών και φίλων και χόρευε μόνο με το αγαπημένο του τραγούδι «Σαμιώτισσα, σαμιώτισσα, πότε θα πας στη Σάμο…». Θεωρούσε τα υπόλοιπα τραγούδια ανούσια.
  • Ήταν λιτοδίαιτος, οπαδός της υγιεινής ζωής, δεν κάπνιζε, δεν έπινε και φυσικά δεν ξενυχτούσε. Ξυπνούσε πολύ πρωί και, καιρού επιτρέποντος, συνήθιζε να κάνει έναν περίπατο μέχρι το αμπέλι του, στην περιοχή «Γερατάμπελα».
  • Ήταν αφιλοχρήματος και αυτή ήταν η μεγαλύτερή του αρετή. Έπαιρνε χρήματα άν και όταν ο ασθενής μπορούσε να δώσει και πάντοτε λίγα ή και καθόλου. Ομολογούσε ότι ποτέ δεν αγάπησε το χρήμα, το οποίο απέκτησε μόλις το 1961, όταν διορίστηκε αγροτικός ιατρός και είχε έναν σημαντικό μισθό. Ο χαρακτήρας του όμως δεν άλλαξε. Από τα χρήματα αυτά ελάχιστα διέθετε για τον εαυτό του. Πέθανε χωρίς να αφήσει περιουσία, πέρα από τα ακίνητα, που είχε κληρονομήσει από τους γονείς τους.
  • Ήταν πρόθυμος και ανταποκρινόταν πάντοτε στα αιτήματα των ασθενών, χωρίς να διακρίνει ημέρα και νύχτα, ντόπιους ασθενείς ή κατοίκους των γύρω χωριών.

   Αυτός ήταν ο γιατρός Γεώργιος Ηλ. Μουτεβελής.

   Ο σύλλογος των εν Αθήναις Αρφαραίων ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ τίμησε το γιατρό μας στήνοντας την προτομή του στον προαύλιο χώρο του Κοινοτικού Ιατρείου, το οποίο είχε χτιστεί σε οικόπεδο , που δώρισε στην Κοινότητα Αρφαρών ο Ιωάννης Βας . Κάρτσωνας, γνωστός ως «Μουσουλίνος». Η ανέγερση του ιατρείου έγινε με δωρεά της ομογενούς από την Αμερική Στέλλας Πάτρου Γιαννακούτζου. Προηγουμένως το Ιατρείο στεγαζόταν σε παρακείμενο ακίνητο, το οποίο είχε δωρίσει στο Γυμνάσιο ο ομογενής από την Αμερική Δημήτριος Αρμένης. Το Αρφαρά, ως γνωστόν, έχει αναδείξει πολλούς δωρητές, μικρούς και μεγάλους. Οι συγγενείς και φίλοι του γιατρού Γεωργίου Ηλ. Μουτεβελή τον παρότρυναν κάποτε να συγκεντρώσει χρήματα από την εργασία του και να κάνει μία δωρεά στο χωριό. Τους απέκρουσε λέγοντας ότι του ήταν αδύνατο αυτό, αφού δεν αγαπούσε τα χρήματα. Τις δωρεές του τις έκανε διαφορετικά ο γιατρός στους ασθενείς του, ιδίως στους φτωχούς και οι πιο πολλές μας είναι άγνωστες.

   Ήταν για το χωριό μας ένας πραγματικός ευεργέτης και δικαίως τον θυμόμαστε και τον τιμούμε 41 χρόνια μετά τον θάνατό του.

 

                                                                                                   Ιούνιος 2019

                                                                                       Θεόδωρος Δημ. Λαφαζάνος 


Post Top Ad

ad728

Post Bottom Ad

ad728