ΑΞΕΧΑΣΤΟΙ ΑΡΦΑΡΑΪΙΚΟΙ ΤΥΠΟΙ, (Ο ΜΟΥΣΟΛΙΝΟΣ)-ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ Δ.ΛΑΦΑΖΑΝΟΥ

 Ο ΜΟΥΣΟΛΙΝΟΣ 

(Ιωάννης Βας. Κάρτσωνας)

   Από μικρό παιδί θυμάμαι τον μπάρμπαΓιάννη, κοντά στην ηλικία των παππούδων μου, που τον έλεγαν Μουσολίνο, χωρίς να καταλαβαίνω το γιατί. Αργότερα συνειδητοποίησα ότι έμοιαζε στον ιταλό δικτάτορα Μουσολίνι, ρώτησα και μου επιβεβαίωσαν ότι για το λόγο αυτό οι αρφαραίοι τον στόλισαν με αυτό το παρατσούκλι. Άλλωστε έπρεπε να τον διακρίνουν από άλλους τρεις, που έφεραν το όνομα Γιάννης Κάρτσωνας. Χωρίς ο ίδιος να παρεξηγείται όλοι τον αποκαλούσαν Μουσολίνο, σε σημείο που εμείς οι μικροί δεν γνωρίζαμε ούτε το μικρό του όνομα ούτε το επώνυμό του. 

   Έμενε στη συνοικία της Σερβίας, απέναντι από το κτήριο του Γυμνασίου-Λυκείου, που παλαιά ήταν ιδιοκτησία του Γεωργίου Ιω. Μπαλασσόπουλου. Είχε χτίσει το ισόγειο σπίτι του σε ένα μεγάλο οικόπεδο, στο οποίο είχε φυτέψει και αμπέλι. Η γυναίκα του Άννα ήταν από το Γαρδίκι. Δεν απέκτησαν παιδιά. Είχε οικονομική άνεση και ήταν ο πρώτος που έφερε ένα μικρό λεωφορείο στο Αρφαρά γύρω στο 1920 για τη συγκοινωνία Αρφαρά-Καλαμάτα. Όταν αυτό ξέμεινε το τοποθέτησε στον κήπο του κοντά στο δρόμο και το βλέπαμε για πολλά χρόνια. 

   Μπροστά από τον κήπο αυτό έγινε το ανάθεμα κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου, όταν το 1916 διαφώνησε με την πολιτική του βασιλιά Κωνσταντίνου και ίδρυσε το κράτος της Θεσσαλονίκης. Ο μπάρμπα Γιάννης και όλη η οικογένεια των Καρτσωναίων, όπως και οι περισσότεροι αρφαραίοι ήταν υποστηρικτές του βασιλιά. Μόνο δέκα άνδρες ήταν δημοκρατικοί από τις οικογένειες Γεωργούντζου, Γιαννακούντζου, Κοτταρίδη, Λαφαζάνου και Μπούρα. Με εντολή της κυβέρνησης του βασιλιά συγκεντρώθηκαν οι αρφαραίοι, άνδρες και γυναίκες στο δρόμο μπροστά από το σπίτι του Μουσολίνου και έριχναν μία πέτρα φωνάζοντας «ανάθεμα». Ο σωρός από τις πέτρες παρέμεινε εκεί για αρκετά χρόνια. 

   Ανήψια του μπάρμπα Γιάννη (παιδιά του αδελφού του Ευστάθιου) ήταν ο Βασίλης (Λούμπαρδης) και ο Θοδωράκης (Γρίβας). Για βοηθό στο σπίτι πήρε ο μπάρμπα Γιάννης την Δήμητρα, μία από τις κόρες του υπερπολύτεκνου και φτωχού γείτονά του Γεωργίου Βουγιουκλή, η οποία αποδείχτηκε άξια. Την πάντρεψε με τον Γεώργιο Πουλόπουλο από την Πολιανή και την έκανε κληρονόμο του. Μόνο ένα κομμάτι από τον κήπο του κράτησε και το δώρισε στην Κοινότητα για την ανέγερση κτηρίου προς στέγαση του αγροτικού ιατρείου. Έτσι έγινε διπλός ευεργέτης πρώτα μιας φτωχής κοπέλας και έπειτα του χωριού. Αυτός ήταν ο Μουσολίνος, ο οποίος πέθανε το 1960.

                                                                                                            Θεόδωρος Δ. Λαφαζάνος