ΑΡΦΑΡΑΙΪΚΟΙ ΑΞΕΧΑΣΤΟΙ ΤΥΠΟΙ Ο ΣΚΟΥΛΗΚΟΘΟΔΩΡΟΣ-ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ Δ.ΛΑΦΑΖΑΝΟΥ

 Ο ΣΚΟΥΛΗΚΟΘΟΔΩΡΟΣ

   Ένας ήσυχος αρφαραίος, ο οποίος έμενε στο δυτικότερο σημείο του χωριού στη συνοικία της Σερβίας. Ήταν ο Θεόδωρος Κων. Σκούληκας, ο οποίος γεννήθηκε το 1887 και πέθανε το 1968, άτεκνος. Δεν διακρίθηκε για κάτι το ιδιαίτερο, αλλά η ήσυχη ζωή του, η αφάνεια και οι χαμηλοί τόνοι του, μου είχαν δώσει την εντύπωση ενός από τους πιο ήσυχους αρφαραίους. 

   Έμενε σε μεγάλο διώροφο σπίτι με τη σύζυγό του Σταυρούλα (το γένος Νικ. Κρέπη 1878-1964) χαμηλά στο δρόμο που είναι ανάμεσα στο κτήριο του Γυμνασίου και του γηπέδου του. Η περιοχή εκείνη από το Γυμνάσιο και κάτω, δεξιά και αριστερά του δρόμου ανήκε στην ευρύτερη οικογένεια Σταθάκη και αργότερα μεταβιβάστηκε τμηματικά σε τρίτους. Αντίθετα η οικογένεια Σκούληκα έμενε ή στη Σκόμαρα ή στο δρόμο προς τα Καραγιωργαίϊκα. Το πιθανότερο είναι να αγόρασε σπίτι ο Σκουληκοθόδωρος από κάποιον Σταθάκη, με τα χρήματα που είχε φέρει από την Αμερική, όπου είχε πάει για ορισμένα χρόνια μαζί με τον Ηλία Σταθάκη. 

   Ο Σκουληκοθόδωρος ήταν γεωργός, εργατικός, γεροδεμένος, όχι πολύ κοινωνικός, ίσως λόγω της ατεκνίας και του απομακρυσμένου της κατοικίας του. Διατηρούσε ένα παχύ μουστάκι και κυκλοφορούσε πάντα καλοντυμένος. Εκτός από τις γεωργικές εργασίες, ασχολήθηκε με την εκτροφή κουνελιών (για δική του χρήση) και με τη μελισσοκομία σε περιορισμένη έκταση, όπως έκαναν τότε και άλλοι αρφαραίοι. Τον ευνοούσε σε αυτό η θέση του σπιτιού του στην άκρη του χωριού. Προσπαθούσε με κάθε τρόπο να προστατεύει τα μελίσσια του. Όπως μας έλεγαν τα παιδιά της γειτονιάς του, για να εξοντώσει τους σκούρκους, οι οποίοι κυνηγούσαν τις μέλισσες, χρησιμοποιούσε νεκρές χελώνες, πάνω στις οποίες συγκεντρώνονταν οι σκούρκοι και εκεί τους σκότωνε μαζεμένους.

   Οι συγχωριανοί του, σύμφωνα με συνήθεια της εποχής, όταν αναφέρονταν στο όνομά του, τον αποκαλούσαν «ο Σκουληκοθόδωρος» με πρόταξη του επωνύμου. Μιλώντας στον ίδιο, τον έλεγαν μπαρμπαΘόδωρο. Απ’ όλους τους Θεοδώρους του χωριού, μόνον αυτόν και δύο άλλους αποκαλούσαν Θόδωρο, ενώ για τους υπόλοιπους χρησιμοποιούσαν υποκοριστικό όπως Γεωργουντζοθοδωράκης, Τζαβοθοδωράκης, Σουλιμοθοδωράκης, Λαφαζανοθοδωράκης, Θοδωράκης Κάρτσωνας, Θοδωράκης Γρηγ. Μπούρας. Η χρήση υποκοριστικού ακόμα και σε γέρους ήταν διαδεδομένη και άκουγε τα ονόματα Γιωργάκης, Γιαννάκης, Δημητράκης, Αποστολάκης, Βασιλάκης, Λεωνιδάκης κ.α. 

   Ο Σκουληκοθόδωρος πέθανε το 1968, τέσσερα χρόνια μετά από τη γυναίκα του. Το σπίτι του και η περιουσία του πουλήθηκαν από τους κληρονόμους του. 

                                                                                                         Θεόδωρος Δ. Λαφαζάνος 

 

Post Top Ad

ad728

Post Bottom Ad

ad728