ΑΞΕΧΑΣΤΟΙ ΑΡΦΑΡΑΙΙΚΟΙ ΤΥΠΟΙ, (Ο ΠΕΛΕΠΙΔΑΣ)-ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ Δ.ΛΑΦΑΖΑΝΟΥ
Ο ΠΕΛΕΠΙΔΑΣ
(Πελοπίδας Γρηγ. Μπούρας)
Ήταν το τρίτο από τα εφτά παιδιά του Μπουρογληγόρη (Γρηγορίου Νικ. Μπούρα), στο
σπίτι του οποίου υπήρχε μεγάλη πειθαρχία και συνακόλουθη ησυχία «γαλήνη» και απ’
αυτή την αιτία βγήκε το παρατσούκλι «γαλήνας» το οποίο κληρονόμησαν οι απόγονοί του.
Όχι όμως και ο Πελοπίδας, λόγω του σπανίου ονόματός του και όλοι τον αποκαλούσαν με
το απλοποιημένο «Πελεπίδας».
Ο Πελεπίδας γεννήθηκε το 1890, παντρεύτηκε την Βασιλική Παν. Αλεξανδρόπουλου (που
κι αυτή έμεινε γνωστή ως Πελεπίδαινα) και απέκτησαν πέντε παιδιά. Είχε δικό του κάρο, με
πολύ δυνατό άλογο και εκτελούσε μεταφορές. Με αυτό μετέφερε από ένα χτήμα μία
μεγάλη επίπεδη πέτρα (τίκλα) και την έστησε έξω από το σπίτι του για να γίνει «τρίφτα».
Εκεί με μία πέτρα, σχήματος αυγού, έτριβαν κατά περίπτωση σιτάρι, αλάτι, σταφίδα,
γαλαζόπετρα. Ήταν σε κοινή χρήση και έμεινε γνωστή ως «η τρίφτα του Πελεπίδα». Σε μία
διαπλάτυνση του δρόμου έσπασαν την τρίφτα και την έβαλαν στην άκρη. Απ’ εκεί έχει
μεταφερθεί στο νέο μας Λαογραφικό Μουσείο το κομμάτι που απέμεινε.
Ο Πελεπίδας ήταν και υποδειγματικός αγρότης, ήρεμος και εργατικός. Μετά την Κατοχή
έπεσε και τραυματίστηκε στο κεφάλι. Έκτοτε παρέμεινε με ελαφρά ημιπληγία και δυσκολία
στην ομιλία στο σπίτι του, αλλά είχε πλήρη πνευματική διαύγεια μέχρι το θάνατό του το
1953. Τον θυμόμαστε να κάθεται κοντά στο παράθυρο της αυλής και να διαβάζει
προσευχές και βίους αγίων.
Θεόδωρος Λαφαζάνος